Ο αγαπημένος της «πιάτσας»

Γεμάτη εβδομάδα ήταν αυτή που πέρασε, ακόμα πιο γεμάτη προβλέπεται αυτή που ήρθε. Κι αν αναρωτηθεί κανείς ποιος είχε το μεγαλύτερο «σουξέ» στην ποδοσφαιρική πιάτσα, δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ. Η ΕΠΟ ήταν αυτή που είχε κλεισμένα όλα τα μαγαζιά για πάρτυ της. Διαιτητές και παλικάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια Σοφοκλή μου.

Όλα αυτά μέχρι σήμερα το πρωί που εμφανίστηκε ό,τι πιο «καυτό» έχει να επιδείξει ο ελληνικός ποδοσφαιροπαραγοντισμός από καταβολής ποδοσφαίρου. Έχουμε ακούσει ατάκες κι ατάκες έχουμε δει παράγοντες και παράγοντες, όμως η περίπτωση του ισχυρού άνδρα του Ολυμπιακού Βόλου κι άλλοτε του Πανιωνίου είναι μοναδική! Καυστικός, σαρκαστικός, παρεξηγήσιμος πολλές φορές κι άλλες τόσες ξεπερνάει τα όρια, ωστόσο, είναι ο αγαπημένος της «πιάτσας», καθώς όποτε ανοίγει το στόμα του, σπάνια ξεχνάς τις μαλακίες που λέει.

Τον καιρό της σύστασης της Superleague αναρωτιόμουν για ποιο λόγο αποφάσισαν, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ να συνεταιριστούν για τη δημιουργία της. Μετά από τόσα χρόνια δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το «ψάχνει κάποιος». Μπήκαν για να τα οικονομήσουν. Όσοι δεν το έβλεπαν έτσι, έφυγαν κι άφησαν περισσότερο χώρο στους υπόλοιπους.

Ο Κώστας Πηλαδάκης είναι «είδος προς εξαφάνιση». Όχι προστατευόμενο είδος, διότι όπως φαίνεται τώρα τελευταία, δεν τον προστατεύει κανείς. Διότι απλώς δεν υπάρχει η Superleague για να τον προστατεύσει, ούτε για να επιβάλει κανόνες τουλάχιστον στη δημόσια συμπεριφορά των παραγόντων, μελών της, ούτε φυσικά, για να τους μαζέψει, να τους συνετίσει, να τους τιμωρήσει ή να τους παραδειγματίσει. Εδώ εμφανίστηκε ΠΑΕ που έκανε δημόσια επίδειξη απρέπειας προς άλλη ΠΑΕ, αποκαλώντας «μαντρί» το γήπεδό της, και δεν υπήρξε καμιά απολύτως αντίδραση από την Superleague. Αλλά ποιος να αντιδράσει; Ποιος νοιάζεται; Ποιος έχει τη δύναμη και τη διάθεση να αλλάξει τους κανόνες; Είναι πολύ νορμάλ να σκέφτεται να αποχωρήσει ο Πηλαδάκης. Το ίδιο συνέβη, συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί με τους περισσότερους «φυσιολογικούς» ανθρώπους που έχουν εμφανιστεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αγωνιστικά, πάντως, Λάρισα εισπράττει αυτό που δικαιούται. Και με το χειρότερο τρόπο μάλιστα. Να της βάζει τη «θηλιά στο λαιμό» μέσα στο ΑΕL FC Arena ο μισητός Ολυμπιακός Βόλου. Δεν του φταίει όμως κανένας του Πηλαδάκη. Γιατί «ό,τι έσπειρε, θερίζει». Και δεν ήταν ένα και δύο τα λάθη του αλλά περισσότερα. Το καλοκαίρι έφτιαξε μια ομάδα παλαιμάχων. Τον Δεκέμβρη με τον Νορβηγό τον Γιορν Αντερσεν, που πήρε προπονητή, έχασε έδαφος και χρόνο. Τον Γενάρη αντί να κάνει μεταγραφές ουσίας και έγκαιρα μάλιστα, έπαιρνε ό,τι βρισκόταν μπροστά του.

Και παρά το γεγονός ότι θέλει τεράστια προσπάθεια για να ρίξεις στη Football League μια ομάδα με τη δυναμική της Λάρισας, τα έχει σχεδόν καταφέρει. Θέμα χρόνου είναι μόνο. Το να πέσει ο Πανσερραϊκός είναι κάπου φυσιολογικό. Είναι η ομάδα με το μικρότερο μπάτζετ. Επίσης, ήταν αναμενόμενο το ότι θα κινδυνεύσει ο Αστέρας. Με τους περσινούς αναπληρωματικούς παίζει φέτος η Τρίπολη.

Λογικό ήταν να μπλέξει σε περιπέτειες ο Πανιώνιος. Με τον Τσακίρη εκτός τόπου και χρόνου και τον Κιντή σε ρόλο «μαθητευόμενου μάγου» και πάλι καλά που στον πρώτο γύρο κατάφερε να μαζέψει 15 βαθμούς. Στη συνέχεια όμως προβληματίστηκαν. Δεν πήρανε προπονητή τον Κωστένογλου. Πήρανε τον Λεμονή. Είδαν ότι είναι πολυτέλεια να έχουνε δεξί μπακ τον Μανιάτη. Τον πουλήσανε στον Ολυμπιακό, πήρανε λεφτουδάκια να κάνουνε μεταγραφές και βρήκαν σέντερ φορ για έξι μήνες, τον Μήτρογλου. Δεν έχει σωθεί ακόμα ο Πανιώνιος. Σαν κινήσεις όμως έκανε τις απόλυτα ενδεδειγμένες.

Ο Πηλαδάκης τι έκανε; Τίποτα άλλο από το να βάζει κάθε φορά τα χέρια του και να βγάζει τα μάτια του. Κανένας λόγος δεν υπήρχε για να πέσει η Λάρισα. Και παραπάνω λεφτά διαθέτει από πολλές ομάδες και πολύ περισσότερο κόσμο έχει. Δεν υποβιβάζεται ο Πηλαδάκης. Αυτοκτονεί με τις επιλογές του.