Ακτή Ελεφαντοστού

Στην Ακτή Ελεφαντοστού τα παιδιά εκπαιδεύονται με μοναδικό στόχο να πάρουν μεταγραφή στην Ευρώπη. Οσοι «πιάνουν» κάνουν καριέρα. Οι υπόλοιποι μένουν να παλεύουν για την επιβίωση, ζώντας με την ανάμνηση ότι κάποτε είχαν την ελπίδα να γίνουν μεγάλοι ποδοσφαιριστές. Σε αντίθεση με τη λατρεία που δείχνουν για την Εθνική τους ομάδα οι Ιβοριανοί απαξιώνουν τους συλλόγους της χώρας. Το παράδειγμα που παρουσιάζει το «football report», το οποίο αναδεικνύει το θέμα, είναι χαρακτηριστικό. Σε αναμέτρηση των «Elephants» με τη Μαδαγασκάρη η πόλη Αμπιτζάν σφύζει από ζωή, με γιγαντοοθόνες να έχουν βγει στις πλατείες και τον κόσμο να παρακολουθεί με αγωνία τις προσπάθειες της ομάδας. Ο Καλού σκοράρει και όλη η πόλη ξεκινά να χορεύει μαζί του. Ενα μήνα μετά, τα γήπεδα είναι σχεδόν άδεια. Η ASEC, η πιο πετυχημένη ομάδα της χώρας έχει αγώνα, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται. Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου της χώρας και η μετατροπή των παικτών σε καθαρό εξαγώγιμο προϊόν έχουν μετατρέψει το εγχώριο πρωτάθλημα σε «νεκροταφείο Ελεφάντων!». 
Ο Ζαν Μαρκ Ζιλού, το 1993, ήταν εκείνος που έχτισε το «εργοστάσιο», δημιουργώντας της ακαδημίες De Sol Beni στο Αμπιτζάν, ως δεύτερη ομάδα της ASEC. Μοναδικός σκοπός, ήταν η εκπαίδευση ποδοσφαιριστών προκειμένου να μεταγραφούν στην Ευρώπη. Με κίνητρο την συμμετοχή στο Αφρικανικό Champions League, τη διοργάνωση την οποία παρακολουθούν οι περισσότεροι Ευρωπαϊκοί σύλλογοι, εκατοντάδες παιδιά έβλεπαν τις ακαδημίες ως την μοναδική τους ευκαιρία για μια διαφορετική ζωή. Για πολλούς, αυτό αποδείχθηκε πραγματικότητα.
Παίκτες όπως οι Γιάγια και ο Κόλο Τουρέ, Καλού, Ζερβίνιο και Ρομαρίκ βγήκαν από τις ακαδημίες, κατάφεραν να δείξουν την αξία τους και να στεριώσουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Για να το κάνουν όμως, έφτυσαν… αίμα! Το πρόγραμμα της Academie de Sol Beni είναι ένα από τα πιο σκληρά που εφαρμόζεται σε πιτσιρικάδες και δεν είναι τυχαίο το ότι έχει βγάλει τόσους παίκτες. Σε συνδυασμό με τα μαθήματά τους, τα παιδιά ξεκινούν στις 6.30 το πρωί και τελειώνουν στις 8.30 το βράδυ, μαθαίνοντας πέραν της προπόνησης, πως να γίνουν και σωστοί επαγγελματίες. Η δουλειά που γινόταν ήταν περισσότερο συλλογική παρά ατομική. 

Στην πρώτη πενταετία της λειτουργίας της, η ακαδημία έβγαλε παίκτες που οδήγησαν την ASEC στην κατάκτηση του Αφρικανικού Champions League, προκαλώντας «πανικό» στις ευρωπαϊκές ομάδες! Δεν γίνεται όμως όλοι να κάνουν καριέρα. Το 2003 η ομάδα από την Ακτή ξεκίνησε συνεργασία με την βελγική Μπέβερεν. Αυτός είναι και ο  λόγος για τον οποίο αρκετοί Ιβοριανοί τα τελευταία χρόνια γίνονται γνωστοί από το Βέλγιο! Αρχικά ο Ζιλού πήρε 14 παίκτες «πακέτο» από την ASEC και τους πήγε στη Μπέβερεν, στην οποία ήταν και προπονητής. Και εκεί φάνηκε η ωμή πραγματικότητα. Δεκατέσσερα παιδιά άλλαξαν ήπειρο με μισθούς πολύ χαμηλότερους από ότι οι ευρωπαίοι συνάδελφοι τους, παρά το σαφώς μεγαλύτερο ταλέντο τους. Οι Ρομαρίκ, Εμπουε και Γιάπι Γιάπο καθιερώθηκαν. Οι υπόλοιποι έμειναν να παλεύουν 7000 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους και χωρίς χρήματα να επιστρέψουν. 
Η ιστορία των αστέρων δεν είναι και η πλέον αντιπροσωπευτική. Πιο κοντά στη πραγματικότητα είναι αυτή του Μοχάμεντ Ντιαλό. Αφού έπαιξε στην Μπέβερεν για τρία χρόνια, πουλήθηκε στη Σιόν και στη συνέχεια δόθηκε δανεικός σε ομάδα του Ισραήλ. Στη συνέχεια έμεινε ελεύθερος από τη Σιόν, περιπλανήθηκε στις μικρές κατηγορίες της Γαλλίας, πριν επιστρέψει σε ηλικία 26 ετών στην Αφρική. 
Με δηλώσεις του στο BBC, ο προπονητής της ASEC Σαβιέ Μινούγκου είχε τονίσει: «Αν οι Ευρωπαίοι έχουν περισσότερα χρήματα και έρχονται και παίρνουν τους παίκτες μας, νομίζω ότι αυτό είναι καλό για την Αφρική». Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ουσιαστικά, με την εκμετάλλευση της κατάστασης δεν ευνοούνται ούτε οι εγχώριες ομάδες, ούτε οι παίκτες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Τα χρήματα που εισπράττουν οι σύλλογοι φτάνουν μόλις και μετά βίας για να συντηρηθούν. Από την άλλη, οι ποδοσφαιριστές πηγαίνουν στην Ευρώπη, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, με εξαιρετικά χαμηλές απολαβές, αφού ουσιαστικά δεν έχουν επιλογή. Κάποιοι εξασφαλίζουν στη συνέχεια πλουσιοπάροχα συμβόλαια, αρκετοί όμως μένουν στην αφάνεια. Το παράδειγμα της Νοτίου Αφρικής, όπου τα τελευταία χρόνια κρατώντας κάποια σημαντικά ονόματα κατάφερε να αναβαθμίσει το πρωτάθλημά της είναι χαρακτηριστικό. Οσο η κατάσταση με την εξαγωγή ταλέντων συνεχίζεται, η Ακτή θα παραμείνει ένα εργοστάσιο ποδοσφαίρου.


Eπιλογές Σαββάτου:
Banfield-Estudiantes 2 (2,20)
Las Palmas-Hercules 2 (2,15)
Girona-Cordoba X (3,10)


Eπιλογές Κυριακής:
Rennes-Dijon Οver (1,60)
Xerez-Deportivo La Coruna 2 (1,90)
Brescia-Livorno 2 (2,50)
Sochaux-Marseille 1 (1,90)