Match ball στη Μίκρα. «Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!».

Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για την ανάδειξη του πρωταθλητή στο Βόλεϊ και τα πράγματα είναι απλά για τον προπονητή και τους παίκτες του Ηρακλή. Είστε στον Ηρακλή, την ομάδα που κυριαρχεί στο ελληνικό βόλεϊ τα τελευταία 15 χρόνια, με τον Φοίνικα παίζετε, όχι με την Τρεντίνο, αποδείξτε ότι αξίζετε έναν ακόμα τίτλο! Σε απλά ελληνικά «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!». Η δεύτερη νίκη του Φοίνικα επί του Ηρακλή γενικά δεν ήταν στο πρόγραμμα και αφήστε τι λένε όλοι οι «αντικειμενικοί» που γράφουν σε κόκκινες και πράσινες μελανοταινίες. Κανείς δεν περίμενε πως ο Φοίνικας θα κέρδιζε και μάλιστα με 3-0 ή καλύτερα κανείς δεν περίμενε πως ο Ηρακλής θα έχανε και μάλιστα τρία δικά του σετ. Γιατί, στον τέταρτο τελικό, ο Ηρακλής έχασε μόνος του, από τα δικά του λάθη. 
Οι «κραυγές» για να δείξουμε πόσο «πουλάει» το βόλεϊ και η χαρά για τις νίκες των «μικρών» επί των «μεγάλων», λες και είναι κάτι που με το ζόρι εγγυάται την άνοδο του αθλήματος, είναι στοιχεία «κίτρινης» νοημοσύνης και δημοσιογραφικού κανιβαλισμού. Κοίτα να δεις, που, ξαφνικά όλοι έγιναν φίλαθλοι της Σύρου, ρίχνοντας «μπηχτές» για τους κυανόλευκους. Φυσικά και ο Φοίνικας έκανε μια μεγάλη επιτυχία, του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, αλλά μέχρι εδώ. Η χολή που βγάζουν πολλοί είναι υπερβολική και μόλις τελειώσει ο αυριανός τελικός, θα πρέπει επιτέλους, να μαζέψουν τα κουβαδάκια τους και να γυρίσουν στις παραλίες τους. Εντάξει, μπορεί να μην τρελαίνονται, «όλοι αυτοί» που ο Ηρακλής θα πάρει έναν ακόμη τίτλο, θα τους ζητήσουμε συγγνώμη και γι’ αυτό, αλλά δε χρειάζεται να δείχνουν πόσο χαίρονται όταν χάνει ένα παιχνίδι! Η κότα, λένε, όταν πίνει νερό κοιτάει και τον ουρανό! 
Τα πανηγύρια των Συριανών και των γαβροβάζελων site, το βράδυ της Τετάρτης ήταν έξαλλα, αυθόρμητα και καλά έκαναν οι άνθρωποι. Play out o ένας, στο... Challenge Cup o άλλος. Ειπώθηκαν και υπερβολές, αλλά το πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Δυστυχώς γι’ αυτούς, τελειώνει το Σάββατο το βράδυ, στη Μίκρα. Μπορεί να έχασε τους δύο αγώνες στη Σύρο, ο Ηρακλής, αλλά αυτό δεν λέει και τίποτα. Εδώ τώρα δεν μιλάμε μόνο για την έδρα. «Κατηφορίζει» λίγο η  Μίκρα, το ξέρουν αυτό όλοι και 5000 οπαδούς να χωρούσε το γήπεδο, πάλι απ’ έξω θα είχε κόσμο (εισιτήρια τέλος). Και στη Σύρο πιστεύω ότι το ίδιο θα συνέβαινε. 
Το θέμα όμως είναι αλλού. Αύριο, παίζονται πολλά, όχι μόνο για τον Ηρακλή, που τους τελικούς τους έχει στο... dna του. Παίζονται καριέρες, παίζεται μια ολόκληρη ζωή. Μετά από 15 χρόνια στον Ηρακλή, ο Mister «9 χρόνια πριν τα 50», Κράβαρικ δύσκολα θα φύγει χωρίς τον... 15ο τίτλο του από το γήπεδο το βράδυ του Σαββάτου. Το ίδιο ισχύει και για τους Χριστοφιδέλη, Στεφάνου, Προύσαλη, Σμαραγδή, αθλητές-πρωταθλητές, που ξέρουν από «αντίδραση» και έχουν την εμπειρία να «βάλουν από κάτω» οποιονδήποτε αντίπαλο, ειδικά όταν παίζουν αγώνα δίχως αύριο. Για επιδόρπιο, αφήσαμε τον Despaigne... Aπίθανoς και ιδιότροπος αυτός ο «τύπος» που είναι παιχταράς, γιατί απλά το άλμα, η δύναμη, η εκρητικότητα και η τεχνική του δεν παίζονται. Ο Despaigne ακόμα δεν έχει κάνει το ματς που περιμένει ο κόσμος. Αύριο, έχει μεγάλη ευκαιρία να τα «σαρώσει» όλα.