Γύρω-γύρω όλοι και ουσία καμία

Αν μη τι άλλο, ο Drogba το άξιζε, το ήθελε και γι’ αυτό πήρε την πρόκριση σχεδόν μόνος του. Σέντερ φορ με «καρύδια» στα 34 του. Σέντερ φορ που η Barcelona δεν έχει. Οι «μπλε» του Λονδίνου έπαιξαν στη μεγαλύτερη... κατηφόρα της Ευρώπης. Εχασαν τον Cahill στην αρχή. Αποβλήθηκε βλακωδώς, ο μαλάκας που πηδούσε την γυναίκα του αδερφού του, μετά το 1-0. Εφαγαν το 2-0 στο 44ο λεπτό, όταν είχαν μείνει δέκα. Βρήκαν «άντερα» και σκόραραν με γκολάρα του φοβερού Ramirez. Γλίτωσαν το 3-1 με πέναλτι στο δοκάρι στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου. Επαιξαν 55 λεπτά με παίκτη λιγότερο. «Δηλαδή, τι άλλο έπρεπε να κάνουν για να προκριθούν;».

Κατά τη γνώμη μου, έξι μέρες ήταν αρκετές για να αποδειχθεί ότι ο Guardiola είναι απλά ένας καλός διαχειριστής και όχι κάτι το ιδιαίτερο σαν προπονητής. Γιατί φάνηκε την τελευταία κυρίως εβδομάδα ότι δεν είχε τίποτα διαφορετικό να παρουσιάσει. Οταν η Chelsea έβαλε το λεωφορείο μπροστά στο τέρμα του Cech, δεν βρήκε καμία εναλλακτική λύση. Η μπάλα γύρω γύρω όλοι και ουσία καμία. Πάσα πίσω, πάσα μπροστά, πάσα πλάγια και μία κάθετη στο τέλος ή ένας συνδυασμός, (μαγικός μερικές φορές) για την τελική προσπάθεια. Μας γάμησε στην πάσα η Barcelona που λέει κι ο Αλέφαντος! Το κόλπο έπιασε πολλές φορές, ειδικά κόντρα σε αδύναμες άμυνες ακόμα και ισχυρών ομάδων (Ρεάλ), αλλά τελικά μπαγιάτεψε κι άρχισε να κουράζει. Ακόμα και τα κόρνερ με πάσα τα εκτελούν οι «μπλαουγκράνα». Αυτό ξέρουν, αυτό τους έμαθαν, αυτό κάνουν. Ο Καταλανός τεχνικός δεν έχει μάθει στους παίκτες να σουτάρουν εκτός περιοχής. Μόνο να πασάρουν. Ενα σουτ τόλμησε ο Messi έξω από τα 18-20 μέτρα και η μπάλα πήγε στο δοκάρι. Η Barcelona δεν έχει καν έναν σέντερ φορ για να γεμίσει την περιοχή και να εκμεταλλευτεί τυχόν σέντρες.

Το περασμένο καλοκαίρι δόθηκαν γύρω στα 40 εκατομ. ευρώ για τον Sanchez. Εναν ακόμα περιφερειακό επιθετικό. Και τώρα που ο παικταράς και γκολτζής Villa είναι νοκ άουτ, η ομάδα ξέμεινε από λύσεις. Με μεγαλύτερη προνοητικότητα, δεν θα έμεναν οι Καταλανοί χωρίς φορ και με κάτι συμπαθή πιτσιρίκια τύπου Kuenka και Tello, να προσπαθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Bέβαια όταν οι συνδυασμοί των παικτών της, «πιάνουν», τότε το θέαμα είναι μοναδικό. Αλλά ακόμα και αυτό το «μαγικό», έγινε πια προβλέψιμο. Μέρος αυτού του μονότονου τρόπου παιχνιδιού, που ο στόπερ της ομάδας είναι εκ των παικτών που κάνουν τις περισσότερες πάσες στο παιχνίδι. Αυτό σίγουρα δεν είναι θέαμα. Επιπλέον, η Barcelona φέτος δεν δείχνει να «πετάει» μέσα στο γήπεδο, σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές και μάλλον κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί. Οι ποδοσφαιριστές της δείχνουν «σκασμένοι» και μπουχτισμένοι, σίγουρα όχι όμως από τους πολλούς τίτλους που πήραν τα τελευταία χρόνια.