Mιας και σήμερα είναι η Ημέρα των Ευχαριστιών στο Αμέρικα, από τις πιο γνωστές αργίες του αμερικανικού λαού, ας δούμε, γιατί είναι πραγματικά περίεργο, το πώς διαχειρίζεται ο Ολυμπιακός την νίκη κόντρα στην Μαρσέιγ. Σαφώς και ήταν σημαντικότατη επιτυχία. Και παρότι προήλθε με βοήθεια από τη διαιτησία, ο επόπτης προφανώς έχασε τη φάση (ή μάλλον σεβάστηκε την τέλεια πάσα του Γιέστε) και δεν κατάλαβε πως ο Φετφατζίδης είναι «λίγο» οφσάιντ, πιστεύω ότι οι «ερυθρόλευκοι» δίκαια και μαγκιά τους που πήραν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο στο σύνολό του, σαν άθλημα. Κάποια βράδια θα αδικηθείς, κάποια θα ευνοηθείς (άσχετα αν ευνοείσαι μέρα-νύχτα εντός των συνόρων). Είτε από την τύχη όπως στο Έμιρεϊτς, είτε από ένα χέρι που δεν θα δοθεί πέναλτι. Η ατυχία στο Λονδίνο εξαργυρώθηκε στο επόμενο παιχνίδι με τη Ντόρτμουντ, όπου ο Ολυμπιακός πέτυχε 3 γκολ σε 4 τελικές προσπάθειες. Το χέρι του Χούμελς στη Γερμανία διαγράφηκε με το γκολ του Φετφατζίδη και το χέρι του Μιραλάς χθες βράδυ.
Αυτό που σε τρελαίνει πάντως, είναι οι αντιδράσεις τους μετά από αυτή τη νίκη. Η λογική λέει πως θα χαιρόντουσαν, θα κοιτούσαν με άλλο μάτι την Ευρώπη, την οποία οι ίδιοι τόσα χρόνια απαξίωναν για χάρη του ελληνικού πρωταθλήματος (όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια). Παρ’ όλα αυτά, όπως και μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, έτσι και σήμερα παρακολουθούμε ένα παιχνιδάκι εντυπώσεων. Με άρθρα, διαρροές από την ίδια την ομάδα και πάει λέγοντας. Για το πώς ο Παναθηναϊκός με την τύχη του θα είχε «καθαρίσει» το ματς πιο εύκολα και για το τι θα κατάφερναν οι «πράσινοι» σε αυτόν τον όμιλο. Δηλαδή σε έναν όμιλο με την πρωταθλήτρια Γερμανίας που αποτελείται από παιδάκια και πέρυσι στους ομίλους του Europa League νίκησε μόνο την Καρπάτι Λβιβ και φέτος μόνο τον... Ολυμπιακό, από την Μαρσέιγ που παραπαίει κυριολεκτικά και από μία Αρσεναλ που δεν θυμίζει σε πολλά την ομάδα που όλοι γνωρίζαμε και είχε αντιμετωπίσει δύο φορές ο Παναθηναϊκός στο παρελθόν (με Ανρί, Βιεϊρά, Μπέργκαμπ, Πιρές, Φαν Μπρόνκχορστ, Κάμπελ). Συν τοις άλλοις, οι Πειραιώτες θα παίξουν για την πρόκριση απέναντι στην αδιάφορη Αρσεναλ την τελευταία αγωνιστική. Ε, αν όλα αυτά δεν είναι τύχη και συγκυρίες υπέρ τους, τότε πάω πάσο…
Περιμένω να δω από όσους αποτελούν το «ερυθρόλευκο επικοινωνιακό σύστημα» (και είναι πολλοί οι πούστηδες, έχουν φωνές παντού) τι μετράει για αυτούς τελικά; Να είσαι πρώτος στο… χωριό (κι εκεί πρώτος είναι σήμερα ο Παναθηναϊκός) ή να πηγαίνεις καλά στην… πόλη (εκεί θέλουν, σίγουρα δύο ζωές για να ζήσουν τις επιτυχίες του «τριφυλλιού» τις οποίες μέχρι και σήμερα προσπαθούν να υποβαθμίσουν).
Eίπαμε, με αυτές τις λογικές ο Ολυμπιακός απλά κάνει κακό στον εαυτό του και τίποτα άλλο. Και αποδεικνύει τον φόβο και το κόμπλεξ που έχει, απ’ τη στιγμή που ακόμη και τώρα, που θεωρητικά θα έπρεπε να χαίρεται ένα διπλό στην Ευρώπη (το τρίτο είναι δεν έχει και πολλά) να ασχολείται εμμέσως πλην σαφώς με τον Παναθηναϊκό. Γι’ αυτό και ο Φετφατζίδης, ο σκόρερ στο χθεσινό παιχνίδι με τη Μαρσέιγ, δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ τον… Βαΐτση του 2011. Είναι πολύ πιθανό, μια μέρα, σε αρκετά χρόνια από τώρα να τον θυμούνται όπως θυμούνται τώρα το γκολ του συγκεκριμένου παίκτη (Βαΐτση) στο Μονακό. Πάντως για την ελληνική λίγκα, είναι καλό όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό, να περάσει ο Ολυμπιακός. Να συνεχίσει να αγωνίζεται στην Ευρώπη. Για να έχει κι εκεί το μυαλό του για λίγο καιρό ακόμη μπας και μας αφήσει στην ησυχία μας (όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό). Επειδή δεν είναι μαθημένος σε τέτοιες καταστάσεις είναι δεδομένο ότι θα το πληρώσει εντός των συνόρων. Αρα, ας προχωρήσουν οι άνθρωποι και στο τέλος θα τον… ξυρίσουμε τον γαμπρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου