Με την γυναίκα μου την πρώτη μέρα.
Εδώ κοιμηθήκαμε το πρώτο βράδυ...
αλλά επειδή το πρωί ο ήλιος μας ξύπνησε από τις έξι,
το δεύτερο βράδυ κοιμηθήκαμε εδώ.
Εκατσα 5 ώρες στη μπανιέρα με αποτέλεσμα να μουλιάσω τόσο,
που το δέρμα μου ζάρωσε σαν να ‘μουν γριά.
Το βράδυ κάτσαμε ρομαντικά εδώ αλλά είχε κάτι κουνούπια σαν περιστέρια...
Κι έτσι μεταφερθήκαμε μέσα...
Την επομένη το πρωί εκεί που κάναμε το μπάνιο στην πισίνα μας,
ήρθε στο κεφάλι της γυναίκας μου ένας ανανάς που πέταξε μια παλιομαϊμού
που την είχε ως pet ο ξενοδόχος...
ακόμα πονάει η καημένη...
Ετσι μετά καθόταν πάντα κάτω από το υπόστεγο.
Κάτσαμε παραπάνω μέρες γιατί ο ξενοδόχος μάς ξέχασε και φυσικά πώς να πάμε στη ρεσεψιόν;
Ετσι καθόμασταν στην πισίνα και ατενίζαμε το μπλε...
Ομως μας άνοιξε η όρεξη και είπαμε να φάμε κανα ψαράκι…
Ο σερβιτόρος δεν μας έφερε κατάλογο.
Μας είπε να διαλέξουμε από τον διάκοσμο...
Φεύγοντας βγάλαμε μια φωτογραφία από μακριά για να θυμόμαστε...
Αποχαιρετίσαμε τους γείτονές μας...
Και είπαμε το στερνό αντίο στην καλύβα του Μπαρμπά Θωμά
που μας φιλοξένησε.
Το επόμενο Σαββατοκύριακο,
επειδή ξεμείναμε από λεφτά θα πάμε στο πατρικό της γυναίκας μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου