Μετά το «κούρεμα» ήρθε και η φάπα!

Kαλή εβδομάδα σε όλους.

Ελληνικό πρωτάθλημα (αν και είναι το πιο καθαρό της Ευρώπης) δεν παρακολουθώ, αλλά μάλλον έγινε το αναμενόμενο για όσους «βλέπουν» μπάλα. Ίσως όχι με αναμενόμενο τρόπο ή σκορ, καθώς ο Παναθηναϊκός ήταν εντυπωσιακός και διέλυσε ό,τι έχει απομείνει από τον ΠΑΟΚ των πρώτων αγωνιστικών. Ωστόσο, ότι ο Παναθηναϊκός των τελευταίων εβδομάδων θα κέρδιζε τον ΠΑΟΚ των τελευταίων εβδομάδων, ήταν φυσιολογική εξέλιξη. Ο χειρότερος Παναθηναϊκός διοικητικά στα 100 και βάλε χρόνια ιστορίας του, έρχεται στην Τούμπα (ξεχάστε την Τουμπάρα) και κάνει παρέλαση. Τα χάλια του ΠΑΟΚ ήταν, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο όπως λένε όλοι, πιο μαύρα κι από τις φανέλες του! Τα χάλια του ΠΑΟΚ, δεν είχαν καν τις λευκές ρίγες της φανέλας του. Με άλλα λόγια, ήταν μαύρα. Κατράμι που λέμε! Ο Μπόλονι επιμένει στην οικοδόμηση μιας νέας ομάδας, με νέα νοοτροπία αλλά με παλιά «υλικά!». Χωρίς τον 35χρονο Γκαρσία και τον συνομήλικο του Ίβιτς, ΠΑΟΚ δεν υπάρχει. Ο Ρουμάνος προπονητής είναι... σε άλλη συχνότητα συντονισμένος και δικαιούται να έχει παράπονα από την τύχη του επειδή έτυχε απέναντί του ένας πολύ καλός Παναθηναϊκός. Ετσι δεν μπόρεσε, να κρύψει τις αδυναμίες του, όπως τις έκρυψε, για να λέμε όλη την αλήθεια, με ΟΦΗ και Αρη! Ευτυχώς που ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε με ένα απλό 0-1... Γιατί αν συνέβαινε αυτό σήμερα στη Θεσσαλονίκη θα μιλούσαμε για την μπάλα που ήταν πόρνη ή για τον στημένο Κουκουλάκη! Μετά το χθεσινοβραδυνό ξεβράκωμα (που έδειξε ποιος ακριβώς είναι ο Δικέφαλος), είχαμε αποδοκιμασίες κατά των παικτών και «γιούχα» σε Σαλπιγγίδη και Χαλκιά από τους οπαδούς της ομάδας. Τα ίδια και τα ίδια. Λες κι έτσι θα βοηθήσουν την ομάδα τους... Φυσικά, δεν φταίνε οι παίκτες. Φταίνε αυτοί που μας ζάλισαν όλο το καλοκαίρι ότι ο Δικέφαλος είναι πλήρης ως ομάδα και γελούσαν τα τσιμέντα (και οι θαυματουργές εικόνες της Αγίας Βαρβάρας, μεγάλη η χάρη της). Νομίζω, ότι η ΠΑΕ ΠΑΟΚ με την καινούρια σύνθεσή της και με τον περίγυρο που υπάρχει στην ομάδα, έχει όλα τα φόντα να διοργανώνει ανεπανάληπτα ΠΑΟΚτσήδικα «γκαλά» (σαν τα χθεσινά) που θα φέρνουν χρήμα στην εταιρεία. Πολύ χρήμα. Και πολύ γέλιο! Τουλάχιστον Ζαγοράκη, ο «παππάς» του πρωταθλήματος και της δεύτερης θέσης τελείωσε νωρίς, χωρίς να χρειάζονται δικαιολογίες τύπου Σπάθα και τα σχετικά. Από πρωταθλητής Αυγούστου, πρωταθλητής της φάπας πριν καλά καλά μπει ο Νοέμβριος...

Με την ομάδας της καρδιάς μας δεν ασχολούμαι. Ομάδα της πλάκας ο Αρης, πρόσφερε άφθονο γέλιο στην κωμωδία του Ολυμπιακού σταδίου, όπου η ανύπαρκτη και γερασμένη ΑΕΚ, χωρίς προπονητή, έχοντας ως κορυφαίους τους Καφέ και Λυμπερόπουλο σκόρπισε στους πέντε ανέμους το τσίρκο του Τσιώλη. Θα ασχοληθώ με σημαίες γιατί κάποιοι απόρησαν που η σημαία του Ηρακλή κυμάτιζε στο συγκεντρωμένο πλήθος την 28ης Οκτωβρίου. Αυτοί που απόρησαν και δυσανασχέτηαν ποτέ δεν θα καταλάβουν. Στην Αμερική σε αρκετές κεντρικές λεωφόρους μεγαλουπόλεων δεν υπάρχουν ονόματα, υπάρχουν αριθμοί. Πέμπτη λεωφόρος, έκτη, έβδομη κ.λ.π. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχουν ιστορία. Εκεί αξιοθέατο είναι και το αποστακτήριο του Jack Daniel’s. Ο μέσος Αμερικανός ενδεχομένως να απορήσει κι αυτός γιατί οι Ελληνες κάνουν… δύσκολη τη ζωή τους βάζοντας ονόματα, δύσκολο (για αυτόν) να τα προφέρει στους δρόμους και όχι αριθμούς. Τι να του εξηγήσεις του Αμερικανού; Τι να καταλάβει; Είναι θέμα ιστορίας. Τι να εξηγήσεις λοιπόν σε κάποιον που απορεί και δυσανασχετεί γιατί η σημαία του Ηρακλή είναι εκεί και θα είναι πάντα εκεί. Αν καταλαβαίνεις, καταλαβαίνεις. Αλλιώς κοιτάς με ανοιχτό το στόμα το αποστακτήριο του Jack Daniel’s...