Γιάννης Κόντης. Ο πρώτος διδάξας.

Καλημέρα στους φίλους

του Dacotieris Bet.

Τα τείχη έπεσαν για να υποδεχθούν τον παικταρά. Ο Αδαμίδης προσθέτει στο δυναμικό του έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που ήρθαν ποτέ στα μέρη μας. Και ταυτόχρονα, εκτοξεύει τη δυναμική του και προκαλεί τους αντιπάλους του: τώρα, κάντε το λάθος να μην υπολογίζετε τον Σταύρο... Πραγματικά χάρηκα πολύ με την κίνηση έκπληξη, για όλη την φίλαθλη κοινή γνώμη της Ελλάδας, του Αδαμίδη να «ντύσει» στα κιτρινόμαυρα τον Ειντουρ Γκούντγιονσεν! Με τέτοιες μεταγραφές η Ενωση βρίσκεται μόνο λίγα βήματα πριν από την πλήρη εξυγίανση... Η ομάδα βέβαια, με Γκούντγιονσεν σε ρόλο περιφερειακού επιθετικού, πρέπει να βρει κάποιον ποιοτικό, ταχύ σέντερ φορ. Γιατί εάν παίξει μαζί με τον Λυμπερόπουλο, η Ενωση θα είναι πιο αργή κι από τον Επιτάφιο τη Μεγάλη Παρασκευή!!! Ασε που με άξονα τους Δέλλα, Ντιόπ (αν μείνει), Γκούντγιονσεν, Λυμπερόπουλο, ο Αδαμίδης θα μπει στο βιβλίο Guinness ως πρόεδρος της πιο αργοκίνητης ομάδα των τελευταίων ετών!!!

Η αλήθεια είναι ότι ο Ισλανδός επιθετικός δεν έχει καμιά σχέση με τον παίκτη εκείνον που «χάιδευε» τη μπάλα στα γήπεδα της Premier League και της Primera Division. Αν είχε, άλλωστε, πώς θα μπορούσε να καταδεχτεί να παίξει στην «Ψωροκώσταινα» και μάλιστα στην πιο «νοικοκυρεμένη» ομάδα της Ευρώπης; Ο Γκούντγιονσεν την τελευταία διετία μέτρησε 38 ματς με τέσσερις ομάδες, ενώ βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα μόλις 4 φορές. Απέτυχε παταγωδώς τόσο στη Μονακό (9/0), όσο και στις Τότεναμ (11/2), Στόουκ (4/0) και Φούλαμ (14/2). Ο Ισλανδός, σε λιγότερο από δύο μήνες κλείνει τα 33 και μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να καταφέρει να παίξει σπουδαίο ποδόσφαιρο σε top επίπεδο. Στην Ελλάδα φυσικά, όπου οι αντίπαλοι αμυντικοί είναι «επιπέδου» Τσιρίλο, Καντέ, Κουλουχέρη, Σιόβα κ.α. ο Γκούντγιονσεν μπορεί να κάνει «παπάδες»!!!

Λένε ότι πολλά από τα ακριβά εστιατόρια σερβίρουν κατεψυγμένα κρέατα και τα χρεώνουν ως γκουρμέ. Συνήθως συμβαίνει το καλοκαίρι και στα τουριστικά μαγαζιά, τα οποία προωθούν «πουλώντας» οτιδήποτε άλλο εκτός από το προϊόν με το οποίο οφείλουν να ικανοποιούν τον πελάτη.

Πριν δύο χρόνια και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2009, ο τότε μεγαλομέτοχος του Ιωνικού, Χρήστος Κανελλάκης είχε αναρωτηθεί πως γίνεται μέσα σε ένα ολόκληρο καλοκαίρι να έχουν διατεθεί μόλις 17 εισιτήρια διαρκείας! Αν δηλαδή αφαιρέσουμε δυόμιση φίλους του, τίποτα χορηγούς, τον πατέρα κάποιου πιτσιρικά ποδοσφαιριστή και τους πλέον άρρωστους Ιωνικούς, από τα γραφεία της ομάδας δεν είχε περάσει άνθρωπος.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και φέτος το καλοκαίρι στα γραφεία του Πανιωνίου. Διάβαζα σημερινό σχετικό ρεπορτάζ στο οποίο αναφερόταν ότι οι «κυανέρυθροι» έχουν πουλήσει μόλις 50 διαρκείας. Το συγκεκριμένο νούμερο μάλλον υπερβαίνει τις προσδοκίες της διοίκησης, η οποία ωστόσο πετά χαρταετό στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Διότι όταν το προϊόν σου έχει πάρει τον κατήφορο, δεν μπορείς να χρεώνεις μια θέση στα VIP δύο χιλιάρικα. Καλά διαβάσατε, το ακριβότερο διαρκείας του Πανιωνίου στοιχίζει 2000 €, την ώρα που η ιστορική ομάδα της Super League (;) διαθέτει υλικό αντιστρόφως ανάλογo με την ιστορία της.

Θα πει κανείς: «Tους οπαδούς στα δύσκολα τους χρειάζονται οι ομάδες». Αλήθεια είναι αυτό, ωστόσο οι εποχές

και οι προτεραιότητες

έχουν αλλάξει. Οταν ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς δουλειά (και από αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη πλήττονται πολύ περισσότερες οικογένειες), όταν οι μισθοί μειώνονται δραματικά και όταν όσα ο κόσμος φύλαγε στην άκρη, αρχίζουν και βγαίνουν πλέον από την τσέπη (και τελειώνουν κιόλας), τα 15 και 20 € για κάθε ματς, τα δίνεις πολύ δύσκολα. Πολύ περισσότερο όταν εκτός από το μέτριο θέαμα που παρακολουθείς, έχεις μάθει και επίσημα πλέον ότι «κάτι δεν πήγαινε καλά» τα τελευταία χρόνια (μέχρι και τα δοκάρια του Διαγόρα εμπλέκονται στα στημένα παιχνίδια).

Δυστυχώς, αρκετές ομάδες δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας. Θα το καταλάβουν βέβαια όταν θα αντικρίζουν άδειες εξέδρες.

Ο οπαδός-πελάτης, «εκστασιασμένος από τη θέα της θάλασσας ή το τραπέζι πάνω στο κύμα», δεν είναι διατεθειμένος πια να πληρώσει ακριβά, όχι μόνο «γι’ αυτό που βλέπει αλλά και γι’ αυτό που τρώει».

Το να πουλάς το προϊόν σου θέλει τέχνη.

Γιάννης Κόντης. Ο πρώτος διδάξας.

Αραγε ποια εσωτερική ανάγκη οδηγεί τους ανθρώπους του Αρη να πείθουν τους παίκτες τους ότι ήρθαν στη μεγαλύτερη ομάδα της πόλης και να τους οδηγούν να το εξωτερικεύουν στη συνέχεια στις εφημερίδες προς ευχαρίστηση του κόσμου; Mοιάζει με ρήτρα υπογραφής συμβολαίου.

Στην αρχή ήταν ο Τσιώλης, μετά ο Καπετάνος, ακολούθησε ο Σολτάνι. Αρης λοιπόν, η πιο μεγάλη ομάδα στην πόλη. Εντάξει, είσαι.

Πες πες, σε λίγο θα το πιστέψει και ο κόσμος του Αρη.

«Μάπα το καρπούζι» ο Δικέφαλος του Ζαγοράκη σε όλα τα φιλικά. Κι όσο κι αν τα ματς προετοιμασίας Ιούλιο μήνα δεν έχουν μεγάλη σημασία, έχουν αρχίσει να τους ζώνουν τα φίδια από τις δηλώσεις του Μπόλονι. Τη μία λέει «δεν είμαι Θεός για να ξέρω αν θα είμαστε έτοιμοι στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι». Προχθές το πήγε λίγο παραπέρα και είπε ότι τον τρομάζει το επίπεδο κάποιων ποδοσφαιριστών του. Το μόνο που δεν έχει πει ακόμα είναι που ήρθα κι έμπλεξα.

Πρόταση:

Honka-

Hacken 2 (2,35) ✔

Khazar Lenkoran-Maccabi Tel Aviv 1 (3,20) ✗

Bohemians-Olimpija Ljubljana X (3,20) ✔