Το «ξενέρωμα» τις ώρες που ακολούθησαν το ματς με την ΑΕΚ, δεν έχει προηγούμενο για τους φίλους του Παναθηναϊκού. Και λογικό είναι, από τη στιγμή που ένα ματς που έπρεπε να έχει τελειώσει με 1-4 ή 1-5 (δείτε τις ευκαιρίες και θα καταλάβετε γιατί) έφερε τον αποκλεισμό. Αυτά έχει η ρημάδα η ζωή όμως. Όλα έδειχναν ότι οδηγούμασταν σε μια μεγάλη ανατροπή στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ υπέρ του Παναθηναϊκού. Καλός ήταν ο Παναθηναϊκός που πάλεψε σκληρά κι αν δεν έκανε το παιδαριώδες λάθος στο φινάλε ο Καρνέζης (ποιος είναι αυτός ρε παιδιά;), θα είχε κατάφερε να κάνει πολλούς φίλους του ποδοσφαίρου να γελούν τώρα με την Ένωση. Κακός ήταν ο Χιμένεθ που είχε μια «στρωμένη» ρεβάνς από το 0-2 του πρώτου αγώνα (με αρκετή δόση τύχης) και βρέθηκε να ασχολείται περισσότερο με τον διαιτητή και λιγότερο με την ομάδα του που «υπέφερε». Η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση την τελευταία στιγμή επί ενός ανώτερου Παναθηναϊκού, διότι ο Θεός λυπήθηκε τον Χιμένεθ, το κουτσάρισμά του οποίου ήταν «για δέσιμο». Ουρανοκατέβατη πρόκριση δηλαδή. Ο «Δικέφαλος» έδειχνε να είχε «σκοτώσει» τον Παναθηναϊκό στο πρώτο ματς και μετά το γκολ του Λαγού, έπρεπε απλώς να πατήσει επί «πτωμάτων». Αν στόχος της ΑΕΚ (που τελείωσε το ματς, με μια ενδεκάδα τρελοκομείο) και όσων εργάζονται σε αυτή είναι να απαξιώσουν τον Μπλάνκο, υπάρχει λογική σε αυτά που γίνονται. Αν όλα αυτά όμως γίνονται κατά λάθος (!!!), οι «εμπλεκόμενοι» θα πρέπει να δουν τα λάθη τους για να λειτουργήσουν προς όφελος της ομάδας. Μα είναι δυνατόν ο γκολτζής της ομάδας να μπαίνει στο ντέρμπι σε συνθήκες αποκλεισμού; Είναι επίσης δυνατόν να επιλέγεται σε τέτοιο ματς ένας ανέτοιμος, εκτός ρυθμού επιθετικός με δυόμιση προπονήσεις, αντί του Μπλάνκο; Ίσως πρέπει να πούμε και πάλι καλά που μπήκε το γκολ στο 98ο λεπτό. Αν δεν γινόταν κι αυτό δεν αποκλείεται να το ξημερώναμε. Απλά τα πράγματα. Μανόλο, τυχαία «γλίτωσες», να σκέφτεσαι και να προβληματίζεσαι διότι δεν θα είναι κάθε φορά της Υπαπαντής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου