Σκατά στην ψυχή τους...

Στην Ελλάδα της «Μέρκελ ημών η εν τοις Γερμανοίς, αγιασθήτω το δάνειό Σου», του Τράγκα, της Χρυσής Αυγής, του κουτσού που μόλις τελειώσει τη βάρδιά του στα φανάρια (ξαφνικά) περπατάει, τον αμέτρητων καταθέσεων στην Κύπρο και το εξωτερικό, στη χώρα της αρπαχτής, του βολέματος στο δημόσιο, των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων που είναι στη φυλακή για υπεξαίρεση αλλά ακόμα πληρώνονται και των φοιτητών που βρίζουν τον πανεπιστημιακό καθηγητή τους, τι περισσότερο να περιμέναμε από το ποδόσφαιρο; Τα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια, χωρίς καμία αλλαγή.

Εάν δούμε τι έλεγαν όλοι μετά τα περσινά επεισόδια στο ματς πρωταθλήματος του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, μετά τον τελικό Κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο, ή ακόμα πιο πίσω μετά την περιβόητη Ριζούπολη, όταν ο Παναθηναϊκός έχανε σε κλίμα τρομοκρατίας το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, δεν θα δούμε καμία διαφορά! Είναι πολλά αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στον θαυμαστό κόσμο της Σούπερ Λίγκας. Άλλα που βγαίνουν καθημερινά στην επιφάνεια και άλλα που όσο και να θέλουν δεν μπορούν να τα κρύψουν κάτω από το χαλί.

Εθνικό τους σπορ να μας πουλάνε τρέλα και προχθές κινητοποιήθηκε ο μισός κρατικός μηχανισμός για να διατρανωθούν άλλα μηνύματα, εντελώς διαφορετικά. Στήθηκε το πανηγυράκι στη ΝΕΤ για να δικαιολογηθούν βανδαλισμοί και πλιάτσικα στο Ολυμπιακό στάδιο, αλλά κυρίως για να δικαιλογηθεί μια ακόμη δυσφήμηση του αθλήματος! Δυσφήμηση του αθλήματος; Ναι μωρέ, αυτή η αστεία αιτία που είχαν εφεύρει τότε, για να ρίξουν τον Ηρακλή, αλλάζοντας τότε, πειθαρχικούς κώδικες και νόμους. Και τώρα ήρθαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, οι «δημοσιογραφάρες», τα πουστράκια του συστήματος για να μας θυμήσουν ότι δύο χρόνια μετά, τα «σκατά» παραμένουν ίδια. Οτι οι τότε εξυγιαντές του ποδοσφαίρου που έλεγαν ότι «από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή», έγιναν «μαχητές της αλήθειας και της δικαιοσύνης». Οι «νεκριθάφτες», αυτοί που ούρλιαζαν «να εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι» και σήμερα ψάχνουν «νομικά τερτίπια» για να σώσουν ομάδες που έπρεπε να έχουν πέσει εδώ και χρόνια. «Δημοσιογραφάρες», που έπαιξαν και παίζουν, τον ρόλο του «τσάτσου» με πρόσχημα, να καθαρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σκατά στην ψυχή τους...

Σκατά και στην ψυχή του Μαρινάκη, που πληρώνει τη δική του ισοπεδωτική πολιτική καθώς διαλύοντας με κάθε τρόπο όλους τους αντιπάλους του, έφτασε στο σημείο να μην έχει ο ίδιος κανένα κίνητρο. Πόσο μαλάκας είναι; Στο τέλος θα μαλώνει με τον εαυτό του. Μια ισοπεδωτική πολιτική που αποδεικνύεται και από την ανακοίνωση της ΠΑΕ μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό που κατηγορεί ως… αχάριστους όσους οπαδούς τόλμησαν να αποδοκιμάσουν, λες και οι φίλαθλοι δεν έχουν μάτια για να δουν, ή δεν έχουν το δικαίωμα της άποψης και του προβληματισμού και πρέπει να στριμώχνονται όλοι (σαν πρόβατα) στο ίδιο μαντρί (που κι αυτό τους το χάρισαν).

Οσο για την ΑΕΚ, φυσικά και δεν υποβιβάστηκε τώρα. Το ποίημα το έχει πει εδώ και καιρό εξωαγωνιστικά, φέτος και αγωνιστικά, αλλά κανείς δεν θέλει να το παραδεχθεί. Με παίκτες που μάζεψε από τα πανέρια και ούτε για ball boys δεν κάνουν, με λαμόγια τα τελευταία χρόνια, σε καθαρά «διαχειριστικό» ρόλο καθώς οι λεφτάδες παράγοντες της απέχουν συνειδητά, με... προπονητές όπως ο Δέλλας που ανέλαβε να κάνει τον «προπονητή», χωρίς ποτέ να έχει εργαστεί σε άλλη ομάδα, με, με, με...

Ντροπή ήταν για την ΑΕΚ όλα αυτά που συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια. Από την κατεδάφιση της «Νέας Φιλαδέλφειας» μέχρι τον ξυλοδαρμό του Ντούσαν Μπάγεβιτς στο «Ελ Πάσο». Από το να μην πληρώνει η διοίκηση τη δόση για το άρθρο 44 για να κάνει μεταγραφή τύπου Γκούντγιονσεν και Ριβάλντο, μέχρι το παραμύθι Βιντιάδη. Ντροπή ήταν για την ΑΕΚ που μια δεκαετία μετά το άρθρο 44 χρεοκώπησε για δεύτερη φορά, με αποτέλεσμα πρώην και νυν διοικητικοί παράγοντες να τρέχουν από μόνοι τους στον ανακριτή με τα σακάκια πάνω από τα χέρια και την επόμενη να διασκεδάζουν στον Ρέμο... Οι αλήθειες να λέγονται... Καλή και Άγια η ιστορία της ΑΕΚ με τους πρόσφυγες και το Βυζάντιο, αλλά μην το ξεφτυλίζουμε κιόλας, ψάξτε αλλού για μαλάκες. Η «Ενωση» δεν έχασε την τιμή και την αξιοπρέπειά της επειδή πέφτει στη Β’ Εθνική και ακόμα πιο κάτω. Αυτά τα είχε χάσει προ πολλού.