Μανόλο και Ερνέστο, ήλθαν άνεργοι στην Ελλάδα. Και συνεχίζει να μην ενδιαφέρεται καμιά σοβαρή ισπανική ομάδα γι’ αυτούς. Αυτή είναι η αλήθεια. Και εδώ μας συμπεριφέρονται σα να ήμαστε μπανανία. Ο ένας κερδίζει ντέρμπι κάθε Πάσχα και ο άλλος δεν προλαβαίνει να μαζεύει γκολ!!! Στα χνάρια του αξέχαστου Φερέρ και οι δύο!!! Του «πάνσοφου ηλεκτρολόγου», που τρώει στα διάφορα θέρετρα τα λεφτά των κορόιδων Ελλήνων. Εγώ να ήμουν προπονητής του Ολυμπιακού, περίπατο θα το έπαιρνα. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Όσο αφορά τον Μανόλο, ο συμπαθής «Μητσάρας» να ήταν κόουτς της Ένωσης, Μανωλά δεξί μπακ δεν θα έβαζε. Τέτοια «φλασιά» μόνο ο Μανόλο θα μπορούσε να φάει. Η συμπεριφορά τους είναι επαγγελματικά απαράδεκτη. Αλλά και χαζή. Γιατί θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί ότι σ’ αυτή την χώρα, η απόσταση της αποθέωσης από το γιαούρτι, είναι ασήμαντη.
Το κερασάκι στην τούρτα των γενεθλίων του Αρη ήταν η βράβευση, μέσω της κόρης του, Βικτωρίας, του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη. Ενός μεγάλου μουσικοσυνθέτη και στιχουργού, του μεγαλύτερου, κατά πολλούς, ρεμπέτη που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. «Θυμάμαι που ξυπνούσα τον πατέρα μου, ξενυχτισμένο από τη δουλειά και του έλεγα «σήκω μπαμπά, πάμε στο γήπεδο να δούμε τον Αρη». Ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν μπορούσε να εκδηλωθεί για τα Αρειανά του αισθήματα ως καλλιτέχνης που ήταν. Δακρύσαμε...
Διανύουμε πατριωτικές μέρες, ιστορικές, επαναστατικές και μπορείς να γράφεις ό,τι ιστορίες θέλεις και ό,τι βλακεία σου κατέβει στο μυαλό. Στο «πνεύμα των ημερών» και ο Σούπερ 3:
«Κωδικοποιημένα μηνύματα που φτάνουν ως εμάς περιέχοντας πλήθος στοιχείων για την ιστορία της ανθρωπότητας και την ιστορική εποχή από την οποία προέρχονται». Εκείνον τον Μάρτη του 1914, σ’ εκείνο το καφενείο στο Βότση, δεν ξεκινούσε η ιστορία. Είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν. Πολύ πριν ακόμη κι από τότε που ο ίδιος ο ναύαρχος Βότσης μπήκε με το αντιτορπιλικό «Αρης» φέρνοντας στη Σαλονίκη το μήνυμα της λευτεριάς, κερδισμένο μέσα από την αξιοπρέπεια και το αίμα (κυρίως) ανωνύμων. Εκείνο το απόγευμα του 1914 όμως «έβαλε ο Λαός την υπογραφή του» για την ίδρυση και διατήρηση του Αρη μας. «Και δεν την πήραμε ποτέ πίσω».
Πώς λέγεται ο Μπομπ ο μάστορας όταν είναι άνεργος; Μπομπ...
Στο «πνεύμα των ημερών» και ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ Αρης:
«Η 25η Μαρτίου αποτελεί ημερομηνία ορόσημο για τον Ελληνισμό. Πέρα όμως από εθνική εορτή αποτελεί και μεγάλη γιορτή για τη Χριστιανοσύνη. Η ημερομηνία όμως αυτή αποτελεί και την ημερομηνία που γεννήθηκε ο Αρης πριν από 97 χρόνια. Ήταν η 25η Μαρτίου του 1914 όταν μία παρέα αρειανών δημιούργησε τον τεράστιο αυτό σύλλογο που τόσα πολλά έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό. Ο Αρης στα τέσσερα θεωρητικά μεγάλα ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και πόλο) έχει κατακτήσει συνολικά 31 τίτλους, ενώ βεβαίως έχει ακόμα πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα και σε άλλα αθλήματα, από το χόκεϊ μέχρι το κόρφμπολ. Ο Αρης, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, είναι ο πρώτος και με μεγάλη διαφορά σύλλογος σε κατάκτηση τίτλων στη Μακεδονία, με βάση την επίσημη Ιστορία και τις αντίστοιχες ομοσπονδίες των αθλημάτων».
Το πρόβλημα είναι πως τελικά οι «Αγαμοι Θύται» δεν εμφανίζονται, οπότε δεν μπορείς να γελάσεις με αυτά που διαβάζεις...
Τι εννοούμε όμως με τη λέξη «βλακεία»; Η έννοια, αν και είναι ενστικτωδώς γνωστή σε όλους, μοιάζει να ξεφεύγει από οποιονδήποτε θεωρητικό ορισμό. Δεν είναι απλώς το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν βλάκες. Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988 ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα: «Βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα και υφίσταται ζημιά και ο ίδιος...».
Ο βλάκας δε γνωρίζει τα όριά του, παραμένει προσκολλημένος στις πεποιθήσεις του και δεν ξέρει πώς να αλλάξει, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνει επ’ άπειρον τα ίδια λάθη. Σε κλινικό επίπεδο, η βλακεία είναι η χειρότερη ασθένεια, γιατί είναι αθεράπευτη. Ο βλάκας έχει την τάση να επαναλαμβάνει πάντα την ίδια συμπεριφορά, γιατί δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη ζημιά που προκαλεί και συνεπώς δεν μπορεί να αυτοδιορθωθεί. Ο βλάκας είναι σαν τα διαμάντια: παντοτινός.
Καλή σας μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου